RÖNG AÐGERÐ

  Eins og sjá mátti og má, og lesa mátti um og má, var stórum lögreglubíl ekið niður Laugaveginn sem var annars lokaður bílaumferð. Í bílnum voru þrír lögreglumenn! Konan sem málið snýst um er í augljósum vandræðum í vegi bílsins, situr bara þar. Í stað þess að einhver úr lögreglubílnum stígi út og reyni að ná sambandi við konuna og fá hana til að færa sig, er þessum eina bíl í akstri á Laugaveginum mjakað að henni og kallað á hana úr bílnum.

  Þetta voru fyrstu mistökin í málinu og grundvallarmistökin.

  Lögreglubílnum er enn mjakað áfram þegar konan er staðin upp og reynir að ganga svo nærri honun að hún rekur höfuðið í spegil bílsins. Er ósátt og skyrpir inn um bílstjóragluggann, sem var vissulega óheppilegt. En af hverju var rúðan ekki uppi þegar þessi ógnvænlegi borgari nálgaðist lögregluna?

  Viðbrögð lögreglumannsins sem ók bílnum voru augljóslega skyndiákvörðun og harkalegri en nokkur rök gátu staðið fyrir. Það að flækja þeim saman við viðurkenndar handtökuaðferðir er vörn um aðferðir án tillits til aðdraganda og aðstæðna. Og þess vegna ástandsins í lögreglubílnum þar sem enginn virkaði á vettvangi utan bílsins fyrr en kona var snúin niður yfir götubekk og hent inn í bílinn eins og stórhættulegu glæpakvendi.

  Eftir stendur að hefði áhöfn lögreglubílsins sem var einn á róli niður Laugveginn staðið sig í mati á aðstæðum og mannlegum samskiptum værum við ekki að lesa þessar fréttir um málið sem eru enn í fyrirsögnum.

   

Vilja handtökumálið fyrir Hæstarétt